12 Mga Bagay na Hindi Ka Niya Sinasabi Sa Iyo Ngunit Nais Mong Malaman Pa Rin
Walang babaeng perpekto kahit hindi malapit sa salita ng isang libong beses. Kami ay labis na nagkamali at ilang higit pa sa iba. Mula sa hindi pagtingin sa isang tiyak na paraan sa pakiramdam ng lahat ng uri ng mga paraan at hindi alam kung ano ang gagawin tungkol dito-ang listahan ng mga bahid ay hindi nagtatapos. Ngunit, alam mo kung ano ang malaking bahagi? Walang perpekto at lahat ay may pagkukulang. At ginagawang katulad tayo — kalalakihan at kababaihan — sa isang paraan. Ngunit, marahil iyon lamang ang pagkakapareho sa pagitan namin na ibinigay na sa isang relasyon, o kahit isang pagkakaibigan, o anumang barko, mas madalas kaysa sa hindi, ito ang mga pagkakaiba na lumilikha ng mas maraming espasyo para sa pagdududa kaysa sa anupaman. At nararamdaman natin ang ilang mga bagay na hindi pa natin alam kung ano ang tatawagin. Hindi ito pag-ibig. Ito ay isang pagkakahawig. Ito ay isang pagnanasa. Tinatawag itong naaakit.
Narito kung ano ang nais niyang malaman mo ...
Sa tuwing tatanungin mo siya kung bakit ka niya gusto, tuwing hindi siya magkakaroon ng kongkretong sagot. Bakit? Kasi, ang dahilan na gusto ka niya ay ginagawa lang niya. Walang tula o dahilan kung bakit nahuhulog tayo sa isang tao, naaakit sa isang tao, o pinili na manatili sa kanila lalo na pagdating sa nararamdaman nila sa atin. Dumating lamang ang mga pakiramdam wala silang makitang bias na wala silang nakitang dahilan. Gusto ka niya, dahil lang sa.
Sa tuwing siya ay nasa paligid mo, nararamdaman niya na kung saan siya kabilang kung saan siya dapat. Pagkatapos nito maaari kang magkaroon ng lahat ng mga laban sa mundo maaari kang magkaroon ng lahat ng mga blow-off na gusto mo, maaari siyang bumagsak, magputok o malaman lamang na babalik siya sa iyo, maaga o huli. Bakit? Dahil wala siyang ibang nakikita sa kanyang pupuntahan, o maging. Mukhang makatwiran para sa kanya na gawin iyon huwag magtanong kung bakit dahil may ganoong kadaming dahilan lamang doon. Parang umiikot siya sayo. Maaari kang maging gayunpaman gusto mo at hindi ito mahalaga. Ito ay tulad ng isang bubuyog na iginuhit sa isang bulaklak ng isang gamugamo na iginuhit sa isang apoy.
Sa tuwing magpapahayag ka ng pagkasuklam, pagkabigo o pagkabigo, nasasaktan siya nang kaunti. Maaaring wala itong kinalaman sa kanya o maaaring mayroon itong lahat na gawin sa kanya. Hindi bale. Sa sandaling iyon ang lahat na mahalaga ay nakikita ka niyang mababa at malungkot. At sa sandaling iyon, ang lahat na talagang nais niyang gawin ay ang nandiyan lamang para sa iyo para sa kung ano man ang maaaring kailanganin mo-ang pagkuha sa iyo ng isang basong tubig, yakapin ka, pinag-uusapan ang ilang mga random na bagay na maaaring hindi kumonekta sa anumang bagay kung sakaling ma-distract ang iyong isipan mula sa iyong saloobin. Sa tuwing nakikita ka niyang mababa, gusto ka niyang sunduin kahit na mahulog siya habang ginagawa iyon.
Sa tuwing inilalayo mo ang iyong sarili, natatakot siya nang kaunti. Nararamdaman din niya ang pangangailangan na umatras lamang dahil nag-aalala siya. Kita mo, hindi siya sigurado sa mga taong lagi niyang naroroon. At ayaw na niyang masaktan at sa bargain, saktan ka din. Kaya, sa tuwing inilalayo mo nang kaunti ang iyong sarili, nag-backtrack siya nang kaunti. Ngunit, hindi ito dahil mahina siya, o hindi sigurado sa kanyang sariling damdamin sa halip dahil alam niya na hindi natin kontrolado kung paano gumagana o hindi gumagana ang mga bagay at dahil mas madalas tayo kaysa hindi minsan na nakakagat ng dalawang beses na nahihiya.
Sa tuwing sasabihin mo sa kanya na hindi niya naiintindihan, sinisigawan ka niya mula sa loob, sinusubukan na ipakita sa iyo, sa pinakamahusay na paraang magagawa niya, na talagang naiintindihan niya. Oo naman, parang hindi ito madalas. Ngunit, ito ay lamang dahil ang mga katotohanan ay nagpapataw sa pag-unawa sa mas malaking iskema ng mga bagay. Dahil lamang sa may nag-away, o pinagtatanong ka sa isang bagay ay hindi nangangahulugang hindi nila naiintindihan. Ito ay ang paraan lamang niya upang subukang makita kung mayroon, sa ibang paraan.
Sa tuwing tatanungin mo siya, umiiyak siya ng kaunti. Ang sinusubukan lamang niyang gawin ay ganap na malinaw ang tungkol sa kanyang nararamdaman sa iyo. At ang natapos lamang niyang gawin ay iniiwan kang may pag-aalinlangan. Hindi ito ang gusto niya. At hindi siya titigil sa pagsubok na iparating sa iyo ang punto, ngunit, huwag mong husgahan kung nabigo siya sa mga salita dahil hindi niya talaga alam kung paano pinakamahusay na ipahayag ang kanyang mga tunay na nararamdaman nang hindi alam na hindi siya masasaktan. ang pangmatagalan. Ang paglalantad ng sarili sa isang tao ang pinakamahirap na gawin. Ito ay tulad ng pagpapakita sa isang tao ng isang bukas na sugat, umaasa na hindi nila ito susundukin.
Sa tuwing titingnan mo siya, iniisip niya kung ano ang iniisip mo. Iniisip mo ba siya? Iniisip mo ba ang tungkol sa kung ano ang gusto mo, o ayaw sa kanya? Hinuhusgahan mo ba siya? Pagmamasid sa kanya? Sinusubukang makita kung ano ang susunod na paggalaw niya? Ginagawa nitong matauhan siya. Nakakalikot ito sa kanya ay nakakahiya ito at nais na tumingin sa malayo. Ngunit, sa parehong oras ay gusto nitong tumingin sa iyo at subukang unawain kung bakit mo siya tinitingnan.
Sa tuwing nakikita ka niya, mahahanap niya ang kahulugan na hirap na niyang hinahanap. Mula pa sa unang pagkakataong tumingin siya sa iyo, ito ay tulad ng isang mas malalim na pakiramdam ng isang bagay na hindi niya maipasok sa isang daliri. Nandun na lahat. Nagtataka siya kung ano ang tungkol sa iyo ay napansin niya kung paano ka lumakad, kung paano ka magmukha, kung paano ka kumilos nang walang pumapansin sa iyo. Tuwing nakikita ka niya, gising na siya.
Sa tuwing tatanggihan mo siya, iniisip niya kung anong pagkakamali ang nagawa niya. Kung may sinabi siyang ikagagalit mo, kung wala man lang siyang sinabi. Personal niya itong kinukuha, bawat solong oras. Sapagkat hindi lamang ang sinumang tumanggi sa kanya ay ikaw. At mas marami ang ibig mong sabihin sa kanya kaysa sa sinuman, kasama ang kanyang sarili.
Sa tuwing hinahawakan mo siya — alam, o hindi alam - alerto siya. Naging sensitibo siya sa iyo na maasikaso sa iyo. Sinimulan niyang malaman kung ano ang pakiramdam ng iyong pagpindot na hindi niya namamalayan kabisaduhin ito, kahit na. At sa tuwing nasa paligid mo siya, alinman ang nais o ayaw niya na mahipo ka dahil maiiwan nito ang nararamdaman niyang kakaiba na hindi niya lubos na mailalarawan.
Sa tuwing sasabihin mo sa kanya ang isang bagay, nakakakuha ito ng isip sa kanya hindi kaya maaari niyang isipin ito at tanungin ka kung ano ang ibig sabihin nito ... bagaman, minsan, iyon din. Ngunit, dahil sa tingin ng kanyang utak na ang bawat salitang lumalabas sa iyong bibig ay kahit papaano, mahalaga sa paggana nito. Ito ay tulad ng kanyang utak na nagpasya, nang walang pahintulot niya, na ang iyong mga salita ay mahalaga sa kalusugan at kabutihan nito.
Sa tuwing kasama mo siya, hindi niya maiwasang maramdaman na kahit papaano ay nilalayon ito. At kung gaano kahirap ang susubukan niya, hindi niya maialog ang pakiramdam ng. Hindi niya alam kung ano ang mangyayari dito. Hindi niya alam kung magbabago o hindi. Ngunit, nagtitiwala siya sa isang likas na damdamin na hindi pa niya naramdaman noon hindi dahil sa mapusok ngunit, dahil ito ay dalisay at tiyak ng isang kapalaran na hindi pa niya maintindihan.
At sa gayon, sa tuwing hindi siya nagsasabi ng isang bagay, o nagsasabi ng lahat ng maling bagay, alamin na hindi dahil sa hindi siya nararamdaman ng pareho ngunit, ito ay dahil lamang sa medyo kinakabahan siya sa maaaring isipin mo kung siya ay upang sabihin mismo ang naramdaman niya. Dahil medyo clueless siya tungkol sa kasalukuyang sitwasyon nang simple dahil hindi pa siya nandito bago. Alamin na sa pinakamalalim na sulok ng kanyang kaluluwa, narito mismo kung saan dapat siya naroroon at maaaring wala siyang mga salitang sasabihin ito sa iyo ngunit, hindi nangangahulugang hindi ito totoo.
Ano sa tingin mo?
Magsimula ng isang pag-uusap, hindi isang sunog. Mag-post nang may kabaitan.
Mag-post ng Komento
