13 Magagandang Mga Pelikulang Bengali na Magbabago ng Iyong Pang-unawa Ng Indian Cinema
Ang mga Bengalis ay isang maingay na tao.
Gustung-gusto naming makipag-usap, at gusto naming kumain.
Kasabay ng paglalapat ng maraming halaga ng Boroline at pagkain ng tone-toneladang isda, pinalaki kami sa isang matatag na diyeta ng pagmamahal sa aming pamana, ang aming kultura na isang malaking bahagi na binubuo ng panitikan at pelikula.
Kaya, kapag hindi kami abala sa pagkakaroon ng aming pang-araw-araw na quota ng Bhaat Ghum o pagtatalo tungkol sa politika, abala kami sa aming tasa ng cha at Shinghara / Telebhaja sa isang Adda tungkol sa mga pelikula: nakaraan, kasalukuyan, at sa hinaharap.
O sa napapanahong kahulugan, kasama ang aming mapagkakatiwalaang bote ng Old Monk at masarap na Fish Fry. (Sapat na sa mga stereotype!: P)
At maaari itong maging isang duguan kung susubukan mong ihambing ang kamakailang mga Hindi mainstream na pelikula sa mga lumaki kami.
Hindi lamang tayo may magagaling na direktor tulad ng Satyajit Ray, Mrinal Sen, at Ritwik Ghatak bukod sa iba pa, na ang kaningningan ng mga direktor sa ngayon ay hindi maaaring magsimulang maunawaan, mayroon kaming mga nakaganyak na kwento na sa tingin mo at simulan ang isang nakapupukaw na talakayan.
Ano ang Pagkakaiba ng Mga Pelikulang Bengali?
Ipinapakita ng mga pelikulang Bengali ang panig ng tao sa mga tao, ang tunay na mukha ng sangkatauhan, ang kapalaran ng lipunan.
Ito ay tungkol sa mga maliliit na sandali na nagbabago sa isang tao. Nawala ang hullabaloo ng lungsod, ang glitz at glamor. Gayunpaman, sumasaklaw ito ng mga bahagi ng kagandahan.
magkano ang gastos sa isang bag na pantulog
Ang kahalagahan ay ibinibigay sa maliwanag na monotony ng buhay, ang pang-araw-araw na pag-uusap na tila walang halaga ngunit bumubuo sa ating lipunan. Ang mga pelikula ay maganda ang nakadirekta, may napakahusay na cinematography at makapangyarihang mga paglalarawan.
Taliwas sa tanyag na pang-unawa, ang industriya ng Pelikulang Indiano ay ginawa ng higit pa sa mga komersyal / pangunahing pelikula sa Hindi mayroong sine ng Arthouse, Parallel cinema, mga pelikulang pangrehiyon na may kasamang pambihirang mga pelikula sa Bangla, Kannada, Tamil, Marathi, Malayalam, Telugu, Assamese, et al.
At lahat ng mga ito ay maaaring magbigay ng pangunahing mga pelikula ng isang mahusay na pagtakbo para sa kanilang pera. Ang bagay ay, hindi pinapanood ng mga tao ang mga pelikulang ito dahil ang mga pelikula ay walang badyet para sa promosyon, o hindi alam ng madla ang mga ito.
Kaya, kung ikaw, tulad ko, ay umiiyak na may galit sa kapalaran ng sinehan ng India, sa kabutihang loob ng walang kabuluhan at ganap na walang-pagkaing mga pelikula sa pangunahing (Oo, pagtingin sa iyo SOTY 2!), Narito ang 13 mga pelikulang Bengali na magbabago ang iyong pang-unawa sa sinehan ng India:
(Tandaan: Mayroong maraming mga pelikulang Bengali na ganap na napakatalino, ngunit lahat ay hindi maaaring maitampok sa isang solong listahan.)
1. Mahanagar (The Big City / 1963):
Itinakda sa pinansyal na nakabalot na Calcutta noong 1950s, ang isa sa mga unang pelikulang nakasentro sa kababaihan na Satyajit Ray, si Mahanagar, ay nagkuwento ng Arati (Madhabi Mukherjee), isang babaeng nasa gitnang uri na kailangang humakbang sa mundo ng korporasyon upang suportahan ang kanyang matipid na ekonomiya pamilya
Kahit na sa una ay sumusuporta sa trabaho ng kanyang asawa, ang asawang si Subrata ay nagsimulang magdamdam sa kanyang bagong nahanap na tagumpay at kalayaan, matapos na mawala siya sa kanyang trabaho. Naiiwan si Subrata na nakikipagpunyagi sa kanyang pagkalalaki, ginabayan ng mga panggigipit sa lipunan na nagbabala sa kanya sa mga peligro ng isang nagtatrabaho na babae.
Si Arati, ngayon, ay nagiging nag-iisang tagapagbigay ng pamilya ng isang gawaing kung saan kapwa siya naglamay at minahal.
Sinimulan ni Arati ang pagmamahal sa kanyang kalayaan, ang kalayaan na ibinibigay ng trabaho at nakikipag-kaibigan sa kanyang mga modernong kasamahan na hindi maganda ang pagbuo ng kanyang orthodox na pamilya.
Habang nagpapatuloy ang kwento, napagtanto ni Arati na ang kanyang papel sa lipunan ay higit pa sa itinuro sa kanya ng lipunan, at nakakita siya ng isang bersyon ng kanyang sarili na itinago sa likod ng mga layer ng tradisyon at kaugalian.
2. Meghe Dhaka Tara (The Cloud-Capped Star / 1960):
Ang obra maestra ni Ritwik Ghatak ay isang dayalogo sa lipunan at likas na katangian ng tao sa paraang binigyan natin ng pahintulot ang iba at iwan sa kanila ang sandaling umabot ang trahedya.
Si Neeta (Supriya Chowdhury), ang pangunahing tauhang babae ni Ghatak, ay isang magandang, mabait na batang babae mula sa mga suburb ng Calcutta.
Matapos ang kasalukuyang pag-aalsa ng Partition, habang si Neeta at ang kanyang pamilya, mga tumakas mula sa East Pakistan (Bangladesh), ay nagsisikap na makapamuhay sa lungsod, mga trahedya pagkatapos ng trahedya ang dumating sa kanila. Sa gitna ay ang batang si Neeta, na ang altruistic na ugali ay pinagsamantalahan nang walang katapusan ng lahat ng kanyang kakilala, na sa huli ay inilalagay siya sa isang landas ng pagkasira, pinalamutian ng mga problema sa daan.
Ang mga sakripisyo ni Neeta ay gumagawa sa kanya isang malakas na babae, ngunit ang mga ito ay sanhi din para sa kanyang kawalan ng pag-asa. Gumagamit si G. Ghatak ng musika upang maiangat ang mga pagsubok at pagdurusa ni Neeta sa isip ng manonood.
3. Bhooter Bhabhishyat (2012):
Kapag ang ad-director na Ayan (Parambrata Chatterjee) ay bumisita sa Chowdhury House na bumaril para sa isang ad, siya ay napadpad sa gabi.
Makalipas ang ilang sandali, habang ginalugad ang manor, tumakbo siya sa Biplab (Sabyasachi Chakrabarty), isang lokal na tao na nag-aalok na sabihin sa kanya ang isang kwento upang mabigyan siya ng ilang pananaw sa pagkaalam ng pagnanasa ni Ayan na maging isang filmmaker.
Isang nakakatawang kwento tungkol sa mga quirky na naninirahan sa Chowdhury Baadi na nagkataong mga aswang!
Tulad ng paglalahad ng pelikula, ang bawat karakter kung saan ang kanilang natatanging mga idiosyncrasies, subukang ibagsak ang isang kahila-hilakbot na kalamidad na nahaharap sa kanila. Ang pagiging isang multo mapahamak! Walang kapayapaan kahit na pagkamatay!
4. Jatugriha (1964):
Pinangangasiwaan ng may talento na Tapan Sinha, ang drama sa lipunan hinggil sa dalawang tao na magkatulad na hindi magkatulad, na nakakandado sa pagtatalo sa pag-aasawa, ay batay sa nobela na Jatugriha ng Subodh Ghosh.
Sina Shatadal (Uttam Kumar) at Madhuri (Arundhati Debi) ay nasa bingit ng diborsyo ng isang masayang kasal na hindi sinasadyang naging isang walang pagmamahal na harapan.
Kakatwa, nagsisimulang gumuho ang kanilang pagsasama sa pagsisimula ng pagtatayo ng kanilang pangarap na bahay.
Sa gitna ng lahat ng ito, hindi natutupad na mga hangarin at hindi pagkakaunawaan na pinagsasama ang oras ng magkasintahan, habang dahan-dahang naaanod. Sa backdrop ay ang kanilang nakumpleto na bahay, na nakatayo ngayon bilang isang walang laman na bahay, dahil sa wakas ay iniiwan siya ni Madhuri isang araw nang walang labis na pag-abala.
pinakamahusay na mga prutas at gulay na dehydrate
Makalipas ang maraming taon, nagkikita sila sa isang istasyon ng riles, na pinapaalala ang tungkol sa kanilang buhay may-asawa at pag-usapan kung ano ang nangyari.
5. Ang Apu Trilogy (1955-1959):
Ang magnum opus ni Satyajit Ray, na nagsemento ng kanyang pangalan bilang isa sa mga dakila ng sinehan sa pangkalahatan, ay isang pagbagay ng mga nobelang Pather Panchali at Aparajito nina Bibhutibhushan Bandopadhyay, na naging dakila sa pagkakamit sa kanya ng pinaka-karapat-dapat na karangalang Oscar.
Isang pelikula na walang katotohanan sa buhay ng tao.
Sinusundan nito si Apurba Roy (debut ng thespian Soumitra Chatterjee bilang may sapat na gulang na Apu), mapagmahal na tinawag si Apu, sa pamamagitan ng tatlong yugto ng kanyang buhay: isang malungkot na pagkabata kung saan naranasan niya ang pinakamasamang kalagayan ngunit nalampasan niya sila (Pather Panchali, Song of the Road, 1955) , nagsisimula ang kanyang pagbibinata (Smaran Ghoshal) nang wala at tila nakamit ang tagumpay (Aparajito, The Unvanquished, 1956), umibig ngunit pagkatapos ay nangyari ang buhay (Apur Sansar, The World of Apu, 1959).
Itinampok bilang isa sa mga pinakadakilang pelikula sa lahat ng oras, ito ay isang mahusay na pagsasalita ng kwento ng tao na hinahawakan ka sa pinakamataas na antas ng visceral.
Ang una sa maraming mga pakikipagtulungan ng Soumitra-Satyajit.
6. Chokher Bali: Isang Passion Play (Isang Butil ng Buhangin / 2003):
Batay sa eponymous novel ni Rabindranath Tagore na 'Chokher Bali', na idinidirek ni Rituparno Ghosh, ay isang kwento ng pag-ibig, pagnanasa, at pagnanasa.
Sa mga tema ng pangangalunya, pagkakaibigan at, presyon ng lipunan, na nakatuon sa magkakaugnay na buhay ni Binodini (Aishwarya Rai Bachchan), Ashalata (Raima Sen), Mahendra (Prosenjit Chatterjee), at Bihari (Tota Roy Chowdhury), ang pelikula ay sumasalamin sa dinamika ng isang kumplikadong pagkakaibigan sa pagitan ng dalawang magkakaibang diametrically women: ang matalino at matalino na Bindoni at walang muwang na si Ashalata, na konektado ng kanilang pagmamahal para sa isang lalaki, ang matapang na Mahendra (asawa ni Ashalata). Ang mga bagay ay higit na kumplikado kapag si Bihari ay nabagabag sa paglalaro ng pagkahilig.
Kapag ang bagong asawa na si Bindodini ay dumating bilang isang panauhin sa bahay ng Mukherjee, ang bagong kasal na si Asha ay nakatagpo ng kaaliwan sa piling ng matalinong, bagong-natagpuang kaibigan, at nag-ugnay ng isang pagkakaibigan, hindi sinasadyang pinangalanan ito: Chokher Bali, isang palaging nakakairita sa ang mata.
Ngunit si Binodini ay may iba pang mga plano na hinahangad niyang maghiganti mula sa dalawang suitors na dati ay itinuring na hindi karapat-dapat sa kasal. Magtatagumpay kaya siya sa kanyang hangarin sa paghihiganti? O hahantong ba ito sa pagkawasak sa sarili?
7. Antarmahal: Mga Pagtingin sa Inner Chamber (2005):
Itinakda noong ika-19 na siglo ng Bengal, ang pelikula, na idinidirek ni Rituparno Ghosh at batay sa maikling kwentong Pratima ng may-akda na si Tarasankar Bandyopadhyay, ay nagsasabi ng kwento ng mga hinahangad at ambisyon ng tao na kapag napigilan na masuri ay nagdudulot ng ganap na pagkasira.
Si Zamindar Bhubaneswar Chowdhury (Jackie Shroff) ay may dalawang ambisyon sa buhay: mag-asawa ng isang lalaki na tagapagmana at makuha ang karangalan ni Raibahadur.
Ang problema lang ay hindi niya magawa ang pareho.
Malupit ngunit walang kakayahan, malibog, at matagal nang mapang-asar, siya ay ikinasal nang dalawang beses kamakailan sa bata, sariwang mukha na Jashomati (Soha Ali Khan) na kanyang pinapahamak tuwing gabi.
Ang kanyang unang asawa, si Mahamaya (Roopa Ganguly), na tinanggal niya bilang baog, ay sumuko sa kanya at nalulugod na takutin ang bago niyang kalaban.
kung paano itali ang isang tala
Upang tuluyang mapanalunan ang minimithing titulo at mapahamak ang zamindar ng kalapit na nayon, binubuo ng Bhubaneswar kasama ang kanyang manager ng estate ang isang plano na gumawa ng isang malaking pagbabago sa idolo ng Durga para kay Durga Puja.
Ipasok ang guwapong Brijbhushan, ang iskultor na kailangang makumpleto ang gawain. Ngunit ang kagandahang kabataan ay tila nakakaakit ng pansin ng mga kababaihan, lalo na ang isa sa kanyang mga asawa.
Sa harap ng bahay, ang desperadong pagnanais ni Bhubaneshwar na magkaroon ng isang anak na lalaki ay gumawa siya ng mga kakila-kilabot na mga desisyon na nakakagambala sa kanyang mga asawa, na sa kalaunan ay humantong sa paglutas ng kanyang buhay sa isang traumatiko na paraan na hindi niya kailanman naisip.
8. Ashani Sanket (Distant Thunder):
Ang Asani Sanket ni Satyajit Ray ay isang pagbagay ng nobela ng Bibhutibhushan Bandopadhyay na may parehong pangalan.
Sinisiyasat nito ang resulta ng 1943 Bengal Famine, na tanging responsable para sa pagkamatay ng higit sa 3 milyong katao.
Makikita sa lalawigan ng Bengal, si G. Ray ay gumagamit ng Gangacharan (Soumitra Chatterjee), isang doktor / guro ng Brahmin at asawang si Anaga (Bobita), bilang mga tagasulat ng kwento habang ang kanilang kalmado, maayos na pamumuhay sa nayon ay nabuhayan ng gutom at gutom.
Hindi lamang nagbabago ng masama ang buhay ng mga tao, sa kabalintunaan, ngunit nagsisimula rin ang pagbagsak ng mga panimulang kaugalian at tradisyon na mahigpit na sinusundan sa mas mabuting panahon ng nayon.
9. Saptapadi (Seven Steps / 1961):
pagsisimula ng sunog na walang tugma
Ang iconic na duo ng sinehan ng Bengali na Uttam-Suchitra na bituin bilang mga taong mahilig sa bituin na tumagpo sa ilalim ng hindi magandang kalagayan.
Dinala tayo pabalik sa pamamagitan ng pag-flashback hanggang 1940s, pre-independent India kung saan nakikipagkumpitensya ang mga mag-aaral ng India sa mga Anglo-India na iniwan. Iyon ay kung saan ang bata, matalino na Krishnendu mula sa isang matibay na pamilyang Hindu, ay nakilala ang magandang Rina Brown, isang talento na Anglo-Indian Christian.
Ang pag-ibig ay hindi malayo, at sa maalamat na eksena ng mga magkasintahan na nakaupo sa isang motorsiklo na umaawit sa bawat Ei Poth Jodi Na Shesh Hoye, tila ang lahat ay sa wakas ay mahuhulog sa lugar.
Iyon ay kapag sumiklab ang trahedya, ang mga lihim ay isiniwalat kung aling spell tadhana para sa bubbling romance. Ang tanong ay ngayon, makalipas ang maraming taon, magkakaroon pa rin ba sila ng kaligayahan na walang tuluyan na naiwas sa kanila?
(Sa direksyon ni Ajoy Kar, batay sa Saptapadi ng Tarashankar Bandyopadhyay.)
10. Deep Jweley Jai (To Light A Lamp / 1959):
Ang mga bida sa naturang senitra bilang si Nurse Mitra, sa isa sa mga pinaka-mapanlikha na tungkulin ng kanyang karera, isang nars sa isang pasilidad sa psychiatric kung saan sinusubukan ng mga doktor na mag-eksperimento sa isang bagong uri ng therapy para sa mga pasyente: suporta sa emosyonal para sa kanilang trauma.
Ang mga nars ay mananatiling magagamit sa pasyente bilang isang kaibigan / kalaguyo, tulungan sila ngunit hindi makaugnay sa kanilang emosyonal. Sinimulan ni Radha Mitra ang kanyang paglalakbay sa pag-aalaga ng isang partikular na pasyente, si Tapash (Basanta Choudhury), at tila matagumpay.
Ngunit ano ang hinihintay para sa kanya habang nagpupumilit na panatilihin ang kanyang damdamin: isang kakila-kilabot na katotohanan o pagmamahal magpakailanman?
Isang pelikula na kinukwestyon ang lalim ng emosyon ng tao at inilatag ang katotohanan na ang pag-ibig ay isang emosyon na hindi dapat peke.
(Maikling kwento ni Ashutosh Mukherjee na inangkop sa pag-screen ni Asit Sen)
11. Devi (Ang Diyosa / 1960):
Makikita sa kanayunan ng ika-19 na siglo ng Bengal, si Kalinkar Choudhuri (Chabbi Biswas), isang masigasig na deboto ng diyosa na si Kali, ay may pangitain na ang kanyang nakababatang manugang na si Dayamoyee (Sharmila Tagore) ay isang pagkakatawang-tao ng diyosa mismo.
Si Dayamoyee, na palaging masunurin na manugang, ay sumasang-ayon na katatawanan ang kanyang biyenan at nagsimulang pagpalain ang mga tao, hanggang sa magsimula itong magwasak sa kanyang kalagayan sa pag-iisip.
Kapag ang asawa niyang si Umaprasad (Soumitra Chatterjee), na wala sa Kolkata, ay nalalaman ang turn ng mga pangyayari sa bahay, nagmamadali siyang iligtas ang kanyang asawa mula sa kanyang kapalaran ngunit naganap ang trahedya.
Ang isa pang mahusay na pelikula na idinidirekta ni Satyajit Ray, batay sa isang maikling kwento ni Provatkumar Mukhopadhyay ay nagpapakita kung paano maaaring maging isang malubhang katotohanan ang matinding paniniwala.
12. Goynar Baksho (2013):
Isang komedya na pumapalibot sa isang kahon ng alahas na puno ng mga lihim!
Sa direksyon ni Aparna Sen, na pinagbibidahan nina Konkona Sensharma at Moushumi Chatterjee, ang kuwento ay nakatuon sa tatlong henerasyon ng isang pamilyang Bengali, kasama ang kanilang kadahilanan sa pagkonekta upang maging isang inaasam na kahon ng alahas.
Ang balo na matriarch na si Rashmoni (Moushumi Chatterjee) ay kasing cantankerous habang mabilis silang nagagalit at labis na minamahal ang kanyang minamahal na mga hiyas sa kasal na itinatago niya sa isang kahon, malayo sa mapupungay na mga mata ng kanyang sakim, materyalistang pamilya.
Kapag ang kanyang pamangkin ay ikinasal kay Somlata (Konkona Sensharma), isang batang batang babae na walang takot sa kanyang bagong biyenan, hinimok ni Rashmoni ang isang nakakainis na pagkakaibigan sa kanya, sa kalaunan ay ipinamana siya sa goynar baksho upang mai-save ito mula sa kanya. pamilya
paano nauugnay ang mga contour sa isang topographic map sa daloy ng tubig?
Si Somlata, na ngayon ay lihim na tagapag-alaga ng kahon, ay nagsisikap na baguhin ang kapalaran ng kanyang pamilya sa kanyang bagong acquisition. Ngunit upang pahirapan ang mga bagay at panatilihing naka-check ang pamangkin na babae, bumalik si Rashmoni upang harain si Somlata bilang isang espiritu.
Ang sumusunod ay isang riot sa pagtawa kung saan sinisikap ng pamilya na tulad ng buwitre na iwaksi ang kahon mula sa may-ari nitong may-ari.
13. Charulata (The Lonely Wife / 1964):
Batay sa Nashtanirh (The Broken Nest) ni Rabindranath Tagore, sinaliksik ng Charulata ni Satyajit Ray ang pag-iisip ng isip ng tao sa pamamagitan ng pangunahing tauhang si Charulata (Madhabi Mukherjee).
Sa mga tema ng ipinagbabawal na pag-ibig, pagkakalayo at pag-iisa, nakatuon si Charulata sa heroine ng namesake, isang malungkot na asawa na habang ang kanyang oras sa paligid ng bahay ay walang tiyak na makihalubilo sa kanya. Ang kaguluhan ay nagmula sa pandaigdigan na bayaw na si Amal (Soumitra Chatterjee), na ang kumpanyang sinimulan niyang tangkilikin hanggang sa magsimulang lumutas ang pagnanasa habang naglalaro ang pagnanasa.
Kritikal na kinikilala at hinahangaan sa buong mundo, ito ang isa sa pinakamagandang pelikula ni Satyajit Ray.
Pumunta, subukan ang mga ito!
Ano sa tingin mo?
Magsimula ng isang pag-uusap, hindi isang sunog. Mag-post nang may kabaitan.
Mag-post ng Komento
