Panahon na na Binago Namin ang Paraan na Nag-aasawa At Nagpaalam Sa Malaking Matabang Kasal sa India
Noong nakaraang taon, isang batang mag-asawa na Hyderabad ang gumawa ng mga headline nang planuhin nila ang kanilang kasal sa hindi pangkaraniwang paraan. Nag-donate sila ng Rs 20,000 bawat isa sa pamilya ng 10 magsasaka, at nagbigay din ng mga librong nagkakahalaga ng Rs 52,000 sa mga aklatan. Nang ang unang solitaryo ng India na nag-ampon ng isang espesyal na anak, si Aditya Tiwari, ay ikinasal, ang kanyang seremonya ay isang marangal na relasyon, na may 10,000 mga ulilang bata at walang tirahan na dumalo. Napaisip kami. Bakit ang malaking taba na kasal sa India?
Tayong mga Indian ay sikat sa aming malalaking kasal sa taba. Super saya nila, oo. Pagkain at pag-uusap sa paligid, kaguluhan sa hangin, isang daang iba't ibang mga napakasarap na pagkain sa gorge, malayong kamag-anak na tumatakbo sa bahay, chachis at mamis na tsismis na parang walang bukas. Parang Diwali at Pasko na magkasama. Ang linggo ng kasal ay isang nakakainis na roller coaster sa buhay ng bawat isa.
Ngunit sa ilalim ng lahat ng kinang at kasiyahan, ay ang ilang mga ama, ina, kapatid na lalaki at babae na tumatakbo sa gulat na mode. Mula sa pakikipagtawaran kasama ang mga tentwallas hanggang sa pagtatapos ng menu hanggang sa pagsasaayos para sa mga panauhin na manatili, ang mga miyembro ng pamilya ay dumaan sa isang nakagaganyak na pagsubok kapag may kasal sa bahay, lalo na't mula sila sa panig ng nobya. Ipinagpapalit ang mga regalo, salapi at alahas. Ang walang katapusang oras ay ginugol sa paggala sa paligid ng mga merkado sa mainit na hapon ng India. Ang isang average na middle-class na kasal sa India ay madaling gastos sa maraming lakhs ngayon.
karamihan sa mga lalaki ay natulog sa loob ng 24 na oras
Personal kong kilala ang isang lalaki na nasa ika-11 pamantayan na naghahanda para sa mga pagsusulit sa pasukan ng IIT nang ikinasal ang kanyang kapatid, at ang nag-iisang lalaki sa bahay, ginugol niya ang halos lahat ng kanyang oras (na nais niyang gastusin sa pag-aaral) sa pagpapatakbo ng mga gawain para sa kasal . Ang aming mga tradisyunal na pamilya ay pinahahalagahan ang mga pag-aaral, ngunit higit sa mga kasal at rishtas na natatakan.
Lahat ng bagay ay pangarap lahat ng bagay ay isang panaginip. Ngunit nag-pause ka na ba upang mag-isip: kailangan ba natin ang lahat ng iyon? Nais ba ng lahat iyon o sumunod lamang sa pamantayan ang lahat? Kailangang magkaroon kahit na ang mga partido na kasangkot ay kulang sa pondo. Isang lehnga na nagkakahalaga ng lakhs isang aerial doli ang listahan ay mahaba. Isang sorpresa na ang mga bangko ay hindi pa nagbibigay ng mga pautang sa kasal.
Kami ay isang henerasyon na binubuo ng mga tao na nagtataguyod para sa kanilang sarili. Malayo kami sa aming mga magulang, nagbabayad kami ng aming sariling upa, binabayaran namin ang aming mga pagkain. Naghiwalay kami ng mga bayarin sa hapunan. Nagse-save kami para maglakbay. Talagang gusto natin ang isang malaking labis na labis na pagdalo ng mga taong hindi pa natin naririnig sa loob ng 10 taon? Ang aunty na iyon sa kapitbahayan na kinutya ka noong hindi ka nakakuha ng 90% hindi katulad ng kanyang anak na lalaki, o hindi dumaan sa isang mahusay na kolehiyo na kamag-anak na nanakit sa iyong ina ng mga panunuya na pinahiran ng asukal tungkol sa kung bakit hindi ka nag-asawa. Nais mo ba talagang gugulin ang iyong pinaghirapang pera sa paghamak ng mga taong wala kang pakialam at hindi rin nagmamalasakit sa iyo.
kung paano higpitan ang dibdib para sa mga kalalakihan
Ibinahagi namin ang mga milyahe ng aming buhay sa Facebook sa isang listahan ng kaibigan na mayroong mga taong hindi pa natin nakilala kahit minsan sa aming buhay, mga taong kumpletong hindi kilalang tao sa iyo at may mga pagkakataong maaaring hindi mo makilala ang bawat isa kung tatawid ka sa kalye . Ngunit ang totoong pagdiriwang ay sa mga malalapit na kaibigan at pamilya, hindi ba?
Bakit ginagawa namin ang isang masayang okasyon ng buhay sa nakatutuwang bagay na nakaka-nerve na kung saan ang lahat ay nasa mode ng pagkasindak. Kung ikaw ay isang batang lalaki na ikakasal o kung ito ay iyong kapatid na babae, ang kabaliwan ng isang kasal ay sapat na upang bigyan ang kahit na ang pinakamahirap na mga tao ng isang pagkasira ng nerbiyos. Ito ay isang unibersal na katotohanan na ang ikakasal at ikakasal ay ang huli na nasisiyahan sa kanilang kasal. Nabulag ng mga camera na patuloy na pag-click sa kanila, sa bawat panauhing sumusubok na kunan ng larawan upang mairehistro ang kanilang pagdalo, at nasasaktan ang mga pisngi mula sa pagngiti sa lahat at sa sinuman. Sa oras na tapos ka na, nagpapasalamat ka na natapos na ang lahat. Ito ay tulad ng isang kinakatakutang pagsusulit, mas mahaba at mas mahigpit pa. Ngunit ang kasal ay hindi dapat maging katulad ng isang pagsusulit ito ang iyong masayang okasyon.
Hindi ako isang may pag-aalinlangan, maniwala ka sa akin ako ay nasasabik sa mga kasal tulad ng iba pa, na kung saan ang ideya ng paggawa ng kasal sa isang larangan ng digmaan ay mas masakit sa akin. Ito ay nagiging isang rally ground para sa mga paghahambing at tsismis. Sapat ba ang tangkad ng lalaking ikakasal? Magkano ang kikitain niya? Oh siya ay isang catch! Oh hindi maganda ang kulfi. Tingnan mo, mataba ang ikakasal! Ito ba talaga ang mga 'pagpapala' na nais mo sa iyo kasal ? Ito ba ang dahilan kung bakit mo at ng iyong mga magulang ay gumagastos ng kanilang pinaghirapang pera? Hindi mo maaring mangyaring lahat, kaya't tigilan mo na ang pagsubok.
kung paano sa lalong madaling panahon gawin guys alam siya ay ang isa
Huwag magalala tungkol sa katotohanan na pangarap ng iyong magulang. Buhay mo yan. Tulad ng mayroon kang kalayaan upang piliin ang iyong kapareha sa buhay, dapat kang magkaroon ng kalayaan na pumili kung paano mo nais na itali ang buhol. Masyadong nag-abala ang aming mga magulang tungkol sa Log kya kahenge. Kailangan mong ipaliwanag sa kanila na okay lang kung ang buong mundo ay hindi nalulugod.
pinakamahusay na lubid para sa tinali na mga buhol
Kumikita kami ng mahusay na pera. At ginugugol namin ito sa kung saan namin gusto. Ang intensyon sa likod ng pagsusulat na ito ay upang hindi mapahiya ang malaking taba na kasal sa India o upang gumawa ng sinumang nagdiriwang ng kanilang malaking araw na makonsensya. Sa kanya-kanyang sarili. Kung mayroon kang mga mapagkukunan at kalooban, mahusay ito. Ngunit kung hindi mo gagawin, at magpatuloy ka pa rin sa pagbibigay nito sa presyon ng lipunan, kung gayon mayroong isang pulang bandila doon. Ito ay katulad ng pag-aasawa nang maaga dahil lamang sa lahat ng tao sa paligid mo. Gawin ang mga bagay sa paraang gusto mo sa kanila, hindi sa paraang gusto ng lipunan.
Nais mong magpakasal sa isang burol, gawin iyon. Nais mong magpakasal sa isang korte at makatipid ng lahat ng pera para sa isang paglibot sa buong mundo para sa iyong hanimun, effing gawin iyon! Nais mong magkaroon ng isang malaking taba Indian kasal sa lahat ng mga magagandang maliit na seremonya ng haldi, sangeet at roka, gawin iyon! Mabuti hanggang sa oras na nais mong gawin ito. Wed sa paraang gusto mo.
Kung gumastos ka pa rin ng pera, gaano kahusay ang gumastos sa isang bagay na marangal o isang bagay na nagbibigay sa iyo ng kaligayahan. Hindi sinasabi sa sinuman kung paano ipagdiwang o pangangaral ang mga ito tungkol sa responsibilidad sa lipunan. Sa pagtatapos ng araw, ito ang iyong okasyon at dapat mong maipagdiwang ito ayon sa gusto mo. Baguhin natin ang paraan ng pagdiriwang natin ng ating mga espesyal na sandali at bigyan ng kahalagahan ang sarili sa lipunan. Baguhin natin ang paraan ng pagsisimula ng isang bagong buhay. Gawin nating medyo gumanda ang mundong ito.
Kung sumasang-ayon ka sa ito kahit kaunti, sabihin sa Mga bagong pagsisimula! sa mga kahon ng komento sa ibaba. Malalaman kong may iba pa na nag-iisip na katulad ko.
Ano sa tingin mo?
Magsimula ng isang pag-uusap, hindi isang sunog. Mag-post nang may kabaitan.
Mag-post ng Komento
