Bakit Ang Mga Pakikipag-ugnay sa Modernong Araw Ay Madaling Maghiwalay Ngayon
Bakit napakahirap ng mga relasyon ngayon? Bakit tayo nabibigo sa pag-ibig sa bawat oras, sa kabila ng labis na pagsusumikap? Bakit biglang naging walang kakayahan ang mga tao sa pagtagal ng mga relasyon? Nakalimutan na ba natin kung paano magmahal? O mas masahol pa, nakalimutan kung ano ang pag-ibig?
mga bundok na appalachian sa mapa
Hindi kami handa. Hindi kami handa para sa mga sakripisyo, para sa mga kompromiso, para sa walang pag-ibig na pag-ibig. Hindi kami handa na mamuhunan sa lahat ng kinakailangan upang gumana ang isang relasyon. Gusto namin madali ang lahat. Quitters kami. Ang kailangan lamang ay isang solong sagabal upang makagulong tayo. Hindi natin hinayaang lumaki ang pag-ibig, binitawan natin bago ang oras.
Hindi pagmamahal ang hinahanap natin, tanging ang kaguluhan at kilig sa buhay. Nais namin ang isang tao na manuod ng sine at magsalo, hindi ng isang taong nakakaintindi sa amin kahit sa aming mga pinakamalalim na katahimikan. Gumugugol kami ng oras na magkasama, hindi kami gumagawa ng mga alaala. Ayaw namin ng boring na buhay. Hindi namin nais ang isang kasosyo sa buhay, isang tao lamang na maaaring magparamdam sa amin ngayon, na ito ay napaka instant. Kapag nawala ang kaguluhan, natuklasan nating walang naghanda sa atin para sa pangkaraniwan. Hindi kami naniniwala sa kagandahan ng kakayahang mahulaan dahil masyado kaming nabulag ng kilig ng pakikipagsapalaran.
Isinasawsaw namin ang ating sarili sa walang kabuluhan sa buhay sa lungsod, na walang iniiwan na puwang para sa pag-ibig. Wala kaming oras upang magmahal, wala kaming pasensya upang harapin ang mga relasyon. Kami ay abala sa mga taong humahabol sa mga pangarap na materyalistiko at walang saklaw na magmahal. Ang mga relasyon ay walang iba kundi ang kaginhawaan.
Naghahanap kami ng instant na kasiyahan sa lahat ng aming ginagawa - ang mga bagay na nai-post namin sa online, mga karera na pipiliin namin, at ang mga taong minamahal natin. Mas gugustuhin naming gumugol ng isang oras bawat isa sa isang daang mga tao kaysa sa paggastos ng isang araw sa isa. Naniniwala kami na mayroong 'mga pagpipilian'. Kami ay mga 'sosyal' na tao. Mas naniniwala kami na makilala ang mga tao kaysa makilala sila. Matakaw kami. Nais naming magkaroon ng lahat. Napapasok kami sa mga relasyon sa kaunting pagkaakit at paglabas, sa sandaling makahanap kami ng isang taong mas mahusay. Hindi namin nais na ilabas ang pinakamahusay sa isang tao. Nais naming maging perpekto sila. Nagdate kami ng maraming tao ngunit bihirang magbigay ng anuman sa kanila ng isang tunay na pagkakataon. Kami ay nabigo sa lahat. Maliwanag, walang halaga sa ating oras at pasensya - kahit ang pagmamahal.
Inilapit kami ng teknolohiya, napakalapit na imposibleng huminga. Ang aming pisikal na presensya ay napalitan ng mga teksto, mga mensahe sa boses, Snapchat at video call. Hindi namin naramdaman ang pangangailangan na gumugol ng oras na magkasama. Sobra na kami sa bawat isa. Wala nang mapag-uusapan.
dalhin ang cocktail kit manhattan
Kami ay isang henerasyon ng 'libot' na hindi manatili sa isang lugar nang masyadong mahaba. Ang bawat tao'y ay phobic ng pangako. Naniniwala kaming hindi kami inilaan para sa mga relasyon. Ayaw namin tumira. Kahit na ang pag-iisip nito ay nakakatakot. Hindi natin maiisip na makasama ang isang tao sa natitirang buhay natin. Lumalakad kami palayo. Kinamumuhian natin ang pagiging permanente tulad ng ilang kasamaan sa lipunan. Gusto naming maniwala na kami ay 'iba' kaysa sa iba pa. Gusto naming maniwala na hindi kami umaayon sa mga pamantayan sa lipunan.
Kami ay isang henerasyon na tumawag sa sarili na 'sekswal na napalaya'. Maaari nating sabihin ang pakikipag-sex bukod sa pag-ibig, o kaya sa tingin natin. Kami ang henerasyon ng hook-up-break-up. Una kaming nakikipagtalik at pagkatapos ay magpasya kung nais naming mahalin ang isang tao. Madaling dumating ang sex, hindi ang loyalty. Ang pagkuha ng paghiga ay naging bagong lasing. Ginagawa mo ito hindi dahil mahal mo ang ibang tao, ngunit dahil nais mong maging maganda ang pakiramdam. Lahat ng ito ay pansamantalang katuparan na kailangan namin. Ang pakikipagtalik sa labas ng mga relasyon ay hindi na isang bawal. Ang mga relasyon ay hindi na gaanong simple. Mayroong bukas na mga pakikipag-ugnay, mga kaibigan na may mga benepisyo, mga sanhi ng fling, isang gabing nakatayo, walang mga nakakabit na string - umalis kami ng napakaliit na pagiging eksklusibo para sa pag-ibig sa ating buhay.
Kami ang praktikal na henerasyon na nagpapatakbo ng lohika lamang. Hindi na namin alam kung paano magmahal ng baliw. Hindi kami sasakay sa isang byahe patungo sa isang malayong lupain upang makita lamang ang isang tao na mahal namin. Maghiwalay na kami kasi, long distance. Masyado kaming matino sa pag-ibig. Masyadong matino para sa ating sariling kabutihan.
Kami ay isang takot na henerasyon - natatakot umibig, natakot mangako, takot na mahulog, natakot masaktan, natatakot na masira ang ating puso. Hindi namin pinapayagan ang sinuman na pumasok, at hindi rin kami lumalabas at mahalin ang sinuman nang walang kondisyon. Nakatago kami mula sa likod ng mga dingding nilikha namin ang aming mga sarili, naghahanap ng pag-ibig at tumatakbo palayo sa sandaling talagang makita namin ito. Bigla kaming 'hindi makaya'. Ayaw naming maging mahina. Hindi namin nais na ipakita ang aming kaluluwa sa sinuman. Masyado kaming nababantayan.
Ni hindi na namin pinahahalagahan ang mga relasyon. Pinakawalan namin ang mga pinakamagandang tao para sa 'iba pang mga isda sa dagat.' Hindi na namin ito isinasaalang-alang na sagrado.
UNIQLO pambabae ultralight down jacket review
Walang anuman na hindi natin mapagtagumpayan sa mundong ito, at ngayon, narito tayo sa laro ng pag-ibig - ang pinaka pangunahing kaalaman ng tao. Ebolusyon, tinatawag nila ito.
Ano sa tingin mo?
Magsimula ng isang pag-uusap, hindi isang sunog. Mag-post nang may kabaitan.
Mag-post ng Komento
